فاطمه(ام ابیها) بود...

یعنی از وقتی که به دنیا آمد مادر شده بود...

روزهایی که پدر را برای رفتن به مسجد آماده می کرد، مادر پدرش بود...

روزهایی که قطب عالم هستی، ختم المرسلین، دست های او را می بوسید، مادر پدرش بود...

روزهایی که خاکستر را از سر و روی پدر پاک می کرد، مادر پدرش بود...

روزهایی که جراحت های پدر را التیام می داد، مادر پدرش بود...

روزهایی که پیامبر خدا در مقابلش تمام قد می ایستاد، مادر پدرش بود...

روزهایی که پیمبر- جان همه ی عالمیان- به او می گفت:پدرت به فدایت! مادر پدرش بود...

فاطمه مادر پدرش بود و بعد از پدرش...چه بر سر او و فرزندانش آمد؟..

چه خوب که پیمبر نبود و جانش را میان در و دیوار ندید...